Założeniem jego było wciągnięcie młodzieży do działań kulturalnych i danie jej możliwości osiągnięcia sukcesu, przeżycia przygody. Wybraliśmy teatr, ponieważ go lubimy i umiemy się w nim spełniać. Miejscem działań była Szkoła Podstawowa w Radulach, w której już od lat miło rozwija się ruch teatralny, a ponieważ oferuje ona doskonałe warunki do realizacji tego typu przedsięwzięć, próbowaliśmy w Radulach. Szkoła posiada scenę, kurtynę i życzliwość Dyrekcji, a ważne jest to w równym stopniu, co wyposażenie i przestrzeń wnętrz.
Zespół młodzieży zawiązał się pod nazwą YOUNG Cholerics i rozpoczął przygotowania do realizacji spektaklu. Żeby być dokładnym, spektakle miały być dwa – jeden w lutym, jako ten pierwszy, mniejszy, „na rozgrzewkę” i drugi, właściwy, w czerwcu. Rzeczywistość sprawiła nam psikusa. Globalny lockdown zablokował nasze działania, ale z powodu naszej nadgorliwości zrealizowaliśmy założenia programowe, ponieważ zrealizowaliśmy główny postulat projektu – spektakl „Janko Muzykant” – już w lutym. Grupa działała jednak dalej, przenieśliśmy się do sieci, kontaktowaliśmy się wciąż poprzez komunikatory internetowe, realizowaliśmy konferencje i próbowaliśmy „wyrównywać szanse” inaczej.
W wyniku tych działań powstały filmy i krótkie formy teatralne, których dokumentacja znajduje się w sieci. Czytaliśmy „Pana Tadeusza”, fragmenty „Janka Muzykanta”, a niektórzy z nas wzięli udział w innych, realizowanych przez osoby spoza projektu działaniach teatralnych on-line. Patrycja Kulesza zagrała z powodzeniem rolę miłej kelnerki w spektaklu online „Szarlotka z Herbatą” (premiera 1 maja). Julita Kijek przez cały czas trwania działań projektowych administrowała facebookowym fanpejdżem YoungCholerics. Wzięliśmy udział o ogólnopolskiej akcji „#hot16challenge2” i wyprodukowaliśmy video z naszą mniejszą, bardziej happeningową formą, uprzednio spotykając się, kiedy obostrzenia zelżały na tyle, że było możliwe spotkanie się na planie filmowym.
Wszystkie te działania wymagały całej masy czasu, który w projekcie przekroczyliśmy chyba o 300 procent normy. Bardzo ważnym aspektem tych spotkań było utrzymanie grupy razem. Skonsolidowanie jej. Niedopuszczenie do jej rozkładu. Wpatrując się wspólnie w teatralne ognisko, przeżywając nasze małe afterparty, czuliśmy, że to nam wyszło.
Prócz tego druga grupa starszych dziewcząt przygotowywała koncert muzyczny, którego premierę odwołaliśmy na dwa dni przed wprowadzeniem w Polsce stanu pandemii, a już po zamknięciu imprez kulturalnych. Całość była już gotowa i czekała na zaprezentowanie na żywo tykocińskiej publiczności. Niestety, nie udało się. Chcemy jednak wrócić to tego tematu. Nie traktujemy tego stanu jako porażki, ale jako dowód na to, że nie zawsze wszystko zależy od nas. To trudne doświadczenie.
Dzięki projektowi udało się zakupić sprzęt video, mieliśmy możliwość nagrania filmów i zgromadzenia profesjonalnego materiału. Zdobyliśmy materiały na stroje, mogliśmy dzięki temu być piękniejsi na scenie. Wkład finansowy sprawił, że realizacja takich działań zyskała nowy wymiar. Dzięki wsparciu przez zespół Centrum Kultury mogliśmy skupić się wyłącznie na animacji. To sprawiło, że projekt się udał, ponieważ nie od dziś wiadomo, że praca administracyjna to kula u nogi każdego animatora kultury. Dziękujemy Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności oraz Polskiej Fundacji Wolności za wspaniały program dedykowany młodzieży. Za wszelakie wsparcie dziękujemy, graMY dalej!
